نقش

نیاز است برای کم شدن اختلافات و کمک به حرکت رو به جلوی خانواده، هر کس بنا بر استعدادها و روحیات خود، نقش ایفا کند. مرد مردانگی کند، پدری کند و شوهری، زن هم زنانگی و مادری و همسری. تلاش برای نقش دیگری را بازی کردن بی فایده است، یک زن برای پر کردن جای پدر دو کار سخت دارد: 1- نقش بازی کردن 2- فراموش کردن نقش اصلی خود که البته گاهی با نبود پدر خانواده، زن مجبور به اینکار خواهد شد اما وقتی هم پدر و هم مادر موجود هستند، چه نیازی است جای خود را عوض کنند؟ وقتی عواطف و احساسات زنانه هست، چرا انتظار داشته باشیم یک مرد فرزندان را تربیت کند؟ اینکار احتمال خطا را بالا می برد. یک مرد طبیعتش برای کار بیرون از خانه طراحی شده است، برخورد با ناملایمات بیرون از خانه و اثر پذیری کم از آنها. پسندیده تر این است که هرکس در یک خانواده، جایگاه خود را پیدا کند، نه اینکه بخواهد جای دیگری را پر کند.